موسیقی هیچگاه متوقف نمی گردد - مجله کامسا

به گزارش ایران، به طور مثال برنامه هم رفیق که این روزها سروصدای بسیاری نموده و فصل نخست آن چندی پیش به سرانجام رسید. یکی از بخش های مجذوب نماینده این برنامه جدا از حضور میهمان و صحبت های آنان، اجرای گروه بمرانی بود که توانستند عملکرد خوبی برای مخاطبان داشته باشند. این گروه موسیقی فعالیت خود را در سال 1387 و در فضای مجازی و کافه ها و سپس آهنگسازی و اجرای زنده در تئاتر شروع کرد و در مدت زمان کوتاهی توانست بسیار خوب ظاهر گردد اتوبوس قرمز، مخرج مشترک، گذشتن و رفتن پیوسته، سیزده چهل و احتمالاً قهرمانی در کار نیست از آلبوم های رسمی این گروه است و در کنار آن با کارگردانان سینمایی چون فریدون جیرانی و کمال تبریزی همکاری داشته و در عرصه تئاتر هم با حسن جودکی، سجاد افشاریان، سیامک صفری، فرهاد آئیش و... کار نموده اند. به انگیزه اجرا در برنامه هم رفیق گفت و گویی با خواننده این گروه بهزاد عمرانی داشته ایم که در ادامه می خوانید.

گفت و گو را با اجرای شما در هم رفیق شروع می کنیم؛ از تجربه خود در این برنامه بگویید. آیا این حضور و اجرا ایده شما بود یا تهیه نماینده برنامه؟

شروع کار درهم رفیق برای ما بسیارسخت بود، به دلیل اینکه فرصت اندکی برای تمرین و اجرا داشتیم، چرا که دو هفته به شروع برنامه تماس گرفتند و گفتند پیشنهاد تهیه نماینده این است که گروه بمرانی در بخش اجرای زنده این برنامه حضور داشته باشند و قطعاتی را در آیتم های مختلف برنامه اجرا داشته باشند و ما مجبور شدیم این موزیک ها را در مدت زمان اندکی فراوری کنیم و حدود 7قطعه برای آیتم های مختلف برنامه از جمله ورود میهمانان و سرانجام برنامه ساخته شد. البته گویا بعضی دوستان پیشنهاد نموده بودند دراین مدت زمان کوتاه گروه بمرانی برترین گزینه و انتخاب است و می توانند این یاری را داشته باشند. نکته دیگر اینکه بعضی از میهمانان برنامه با کارهای ما آشنا بودند و قطعات مورد علاقه خود را درخواست می کردند یا گاه آقای شهاب حسینی پیشنهادهایی داشتند که اجرا می شد. البته من براین نظرم اگر فرصت و زمان بیشتری وجود داشت قطعاً بخش موسیقی برنامه پویاتر بود اما متأسفانه زمان برنامه بسیار فشرده بود و روزی 2 یا 3 قسمت ضبط انجام می شد و براین اساس این فرصت وجود نداشت تا درحین برنامه تغییرموسیقی یا فراوری محتوا داشته باشیم.

نکته دیگر اینکه ما اطلاعاتی از میهمانان برنامه نداشتیم و اگر شناخت و فرصت بیشتری بود سعی می کردیم موزیک هایی براساس شخصیت های میهمانان برنامه طراحی و فراوری کنیم و در واقع در زمان بیشتر به ایده های بیشتری فکرمی کردیم. جالب است بدانید اغلب تهیه نمایندگان برنامه های تلویزیونی تمرکز و انرژیشان بر دکور برنامه است و کمتر به این موضوعات توجه دارند. البته نگاه ما بیشتر یاری به این پروژه بود و در پی معروفیت و پول نبودیم به این دلیل که مدیای ما و کسانی که بمرانی را می شناسند و آثار ما را گوش می دهند می دانند هدف ما هیچگاه این گونه نبوده و ما هواداران عزیز خود را خواهیم داشت. اگرچه حضور دراین برنامه موجب شد مخاطبان بیشتری کسب کنیم هرچند بعضی از این دوستان انتقاد و گلایه داشتند و براین نظر بودند حضور و اجرا در هم رفیق که به صورت یک شوی تلویزیونی است صندلی و سطح فعالیت بمرانی را پایین آورده است که من با این دیدگاه مخالف هستم، چرا که کار ما موزیک است و باید ساز بنوازیم تا به این شکل یک گروه موسیقی ادامه حیات پیدا کند بویژه دراین دوران سخت کرونا. البته پیش از این هم درتئاتر فعالیت داشتیم و بعلاوه فعالیت در بخش موزیک فیلم. به طورکلی باید بگویم گروه بمرانی علاقه مند به چالش دراین نوع فعالیت ها است.

جرا در این گونه برنامه ها چه تأثیر منفی در گروه های موسیقی خواهد داشت که موجب انتقاد مخاطبان گروه بمرانی شده است؟

بعد از اتفاقات آبان 98 بمرانی از جمله گروه های موسیقی بود که تصمیم گرفتیم هیچگاه با تلویزیون همکاری نداشته باشیم و در برنامه ای شرکت نکنیم اما یکی از دلایل حضور ما در هم رفیق رسانه نمایش خانگی بود که نگرش آن متفاوت از تلویزیون است و ممانعتی در نشان دادن ساز ندارند. البته اساساً اجرا در برنامه های تلویزیون سختی های خودش را دارد و شاید به بدترین شکل ممکن هم باشد؛ به اسم مثال در برنامه خندوانه آقای رامبد جوان مانیتوری برای اجرای کار ما وجود نداشت و از جهتی پیشنهادشان لب خوانی بود تا اجرای زنده و این مسائل موجب شد تا از این اجرا ها صرف نظر کنیم. وقتی تلویزیون ساز را نشان نمی دهد به معنای بد بودن این هنر است براین اساس اگر موسیقی بد است چرا در برنامه های تلویزیونی موزیسین دعوت می گردد؟ مگر کارموزیسین غیر از نوازندگی و خوانندگی است! به همین خاطر من تصمیم گرفتم در برنامه هایی که با نشان دادن ساز مشکل دارند شرکت نکنم اما با وجود این پلتفرم ها چون برنامه های شبکه نمایش خانگی شرایط کمی بهترشده وعلاوه بر دعوت از گروه های پاپ موزیک و موسیقی های سنتی سبک های تازهی از موسیقی هم فرصت اجرای برنامه دارند. البته اگر این دوران نبود و کرونایی وجود نداشت و کنسرت ها برقرار بود ممکن بود نوع برخورد و تصمیم گیری ما برای حضور دراین برنامه ها تغییر کند.

برنامه هایی چون هم رفیق با حضور شهاب حسینی، یا ام شو مجید صالحی و حتی خندوانه تأکیدش بر اجرای زنده موسیقی است. از دیدگاه شما دلیل باب شدن چنین برنامه هایی چیست؟ آیا به دلیل جذب مخاطب بیشتر است یا فرایندی است که در جهان هم رایج بوده؟

از نظرمن این انتخاب به دلیل جذب مخاطب است به این دلیل که اغلب برنامه های تلویزیونی ما الگو برداری از غرب است البته ایرادی برآن وارد نیست و ایده جالبی است و به نظر من هر برنامه ای که موجب گردد ساز و موسیقی بیشتر به مردم شناسانده گردد و موزیسین های غیر پاپ هم معرفی گردد می تواند مفید و تأثیرگذار باشد و از آن استقبال می کنم و تأکید می کنم بودن این برنامه ها بهتر از حذف آن است. حتی فرصت خوبی است برای کسانی که به هر دلیل نمی توانند در کنسرت های ما حضورداشته باشند. البته تعداد اینگونه برنامه ها که به نوعی موسیقی محور هم می تواند باشد محدود و معدود است و همین تعداد اندک هم می تواند به مرور زمان به ایده های نو برسد و پخته تر گردد و اگر این فرایند ادامه داشته باشد قطعاً شاهد اتفاقات بهتری خواهیم بود و این الگوبرداری ها تنها یک کسب تجربه است. حتی این برنامه ها می تواند در بهتر شدن فعالیت گروه های موسیقی هم تأثیر بسزایی داشته باشد؛ به طور مثال عده ای در صفحات مجازی پیغام می گذاشتند و انتقاد داشتند چرا صدای خواننده گروه بمرانی اینگونه است یا چرا نوع فعالیتشان الگوبرداری از بیتلز است و... این اتفاقات همواره بوده و هست و به نظر من نباید با این باور و دیدگاه که تو آدم ایده آلی برای آن مخاطب نیستی کار را کنار گذاشت و متوقف کرد.

از دیدگاه شما آیا فراوری چنین برنامه هایی می تواند فرصت خوبی برای گروه های جوان یا تازه کار موسیقی باشد؟

همانطور که ابتدای صحبت هایم اشاره کردم اگر تهیه نماینده یا کارگردان برنامه بخواهد مدت زمان کوتاهی را در نظر بگیرد تا یک برنامه فراوری گردد و هدف فقط انجام یک کار باشد قطعاً نمی تواند اتفاق خوبی برای هر گروه موسیقی باشد اما اگر برنامه ریزی های منسجم و اصولی صورت بگیرد و تفکری در شکل گیری آن باشد این فرصت اتفاق خوبی است. باید بگویم هم رفیق به آن شکل که در تصور مردم است آورده ای برای گروه بمرانی نداشته و می توانست اتفاقات بهتری بیفتد البته از این همکاری پشیمان هم نیستیم و تجربه دیگری بود.

با این حساب اگر فصل دوم هم رفیق فراوری گردد همکاری خواهید داشت؟

بستگی دارد! به این دلیل می گویم که در کنار یک زمان بندی درست و منظم باید صداقت و اخلاق کاری هم رعایت گردد. روز نخست که پیشنهاد این همکاری مطرح شد، میهمانان برنامه را هم معرفی کردند اما آرام آرام میهمانان برنامه تغییر کرد و شاید شخص بنده علاقه ای نداشته باشم در برنامه ای ساز بنوازم یا بخوانم که فلان شخص میهمان برنامه است و متأسفانه وقتی گروه بمرانی وارد این همکاری شد در یک عمل صورت گرفته نهاده شد و نتوانستیم کناره گیری کنیم براین اساس اگر بخواهد همکاری مجددی صورت بگیرد احتیاج است این مسائل رعایت گردد. البته تک تک میهمانان برنامه قابل احترام و عظیموار هستند و حضور و ملاقاتشان دراین برنامه افتخار ما است.

میهمانان برنامه دخالت و نظری در اجرای موسیقی شما داشتند؟ آیا آشنا به فعالیت گروه بمرانی و قطعات شما بودند؟

هشتاد درصد میهمانان، بمرانی را می شناختند. به طور مثال دوستی قدیمی با آقای هوتن صبور که یکی از میهمانان برنامه بود موجب شد در یک بخش برنامه همخوانی داشته باشیم و این کار در فضای مجازی بسیار سر و صدا کرد. یا خانم شبنم مقدمی دیگر میهمان هم رفیق با بعضی از آثار گروه ما آشنا بود و از علاقه مندی خود به ترانه دوری گفت و حتی پیشنهاد کردند به صورت همخوان اجرایی داشته باشیم که البته حواشی به وجود آمد و این کار از روی سایت هم رفیق برداشته شد و این موضوع نقدها بسیاری داشت. نکته دیگر اینکه بعضی از قطعات یا تصاویر به صورت ضبط و ادیت شده در برنامه استفاده می شد که مورد تأیید و علاقه ما نبود. به طور مثال گاهی اوقات میهمان برنامه از موضوعی صحبت می کرد که کاملاً مخالف آن بودیم و متوجه می شدیم تصویر لبخند ما در پاسخ صحبت های این میهمان است و این موضوع کمی آزاردهنده بود که شاید در اغلب برنامه های تلویزیونی مرسوم باشد. اما به طور کلی پیشنهاد اجرا در کنار هنرمندان تجربه جالب و خوبی بود و براین نظرم صندلی انجام چنین کارهایی در چنین برنامه هایی است که به صورت یک شوی تلویزیونی تعریف می گردد که به صورت fan بوده نه یک سالن کنسرت.

تمامی ترانه ها و قطعات به پیشنهاد خود گروه بود؟

بله. تیتراژ نخست تلفیق قطعه ای حبیب من ای عزیز من... است که بندهایی به این شعر اضافه نموده ایم و چون یک کار آشنا و فولک برای مردم است این انتخاب صورت گرفت. یار آمد یار آمد... که با اعلام حضور میهمان برنامه اجرا می گردد، قطعه ای از آقای مهرپویا با تنظیم تازه. قطعه دیگر ای دوست ای دوست بیا تا غم فردا نخوریم... قبل تر موسیقی آن ساخته شده بود و قطعه دیگردلتنگم شعر و موسیقی آن در همان مدت زمان دو هفته سروده و ساخته شده است. یک تعداد کار هم برای تغییر آیتم ها در نظر گرفته شده بود که از پیش این قطعات آماده شده بود.

یعنی اگر کرونا نبود و کنسرت ها برقرار بود این همکاری را قبول نمی کردید؟

به طور قطع نمی توانم بگویم قبول نمی کردیم اما قطعاً در تصمیم گیری ما بسیار اثر گذار بود بویژه اینکه مسائلی که اشاره کردم از جمله صداقت بسیار مورد تأیید ماست و به هرحال هر گروه دارای یک سلیقه است و باردیگر تأکید می کنم تنها چیزی که از آقای شهاب حسینی دریافت کردیم احترام بسیارو ارزش گذاشتن به صندلی یک گروه موسیقی است که 13 سال سابقه فعالیت دارد و این موضوع برای ما بسیار اهمیت داشت.

آقای شهاب حسینی به اسم مجری این برنامه چقدر با موسیقی شما آشنایی دارد؟ آیا پیشنهادی در اجرای کارهای شما داشتند؟

آقای حسینی پیش از ضبط برنامه به استودیو ما آمدند و قطعاتی را که ساخته بودیم، اجرا کردیم و مورد توجه شان نهاده شد و آرام آرام مشتاق شدند از آهنگ های خودمان هم در برنامه اجرا کنیم تا میهمانان بشنوند. البته آقای حسینی گوش خوبی برای موسیقی دارند و آشنا به موسیقی هستند.

اجرای زنده موسیقی در چنین برنامه هایی با اجرا در کنسرت به لحاظ سازبندی و آمادگی کامل چه تفاوتی دارد؟

قطعاً تفاوت بسیاری خواهد داشت.اجرا دراین گونه برنامه تلویزیونی وقت های تلف شده بسیاری داشت که می توانست به دلیل قطعی برق یا دیر آمدن میهمان برنامه یا مسائل دیگر باشد و در آن بخش از زمان برای آنکه حوصله حاضران در سالن به سر نیاید اجرای کنسرتی از قطعات گروه داشتیم تا آنجا که آرام آرام مخاطبان بیشتری پیدا کرد و از این وقت های تلف شده بسیار استقبال کردند و این ارتباط برای ما هم بسیار لذت بخش بود.اما به طور کلی باید بگویم اجرا در کنسرت متفاوت از این برنامه ها است. اجرای کنسرت انتخاب مخاطب موسیقی است و برای آن ارزش قائل است و هزینه می نماید و بلیت تهیه می گردد و باید به این حسن انتخاب احترام گذاشت و در مقابل آن گروه موسیقی هم آزاد است ایده های خود را اجرا کند اما قطعاً در یک برنامه تلویزیونی این آزادی وجود ندارد و تریبونی برای موزیسین نیست و تنها موظفیم کاری که به ما محول شده و یک برنامه تعریف شده را اجرا کنیم.

می توان اینگونه استنباط کرد مخاطبان یک کنسرت آشناتر به موسیقی و اجرای آثار هنرمند مورد علاقه خود است اما شرکت نمایندگان یک برنامه تلویزیونی افرادی هستند در گروه سنی مختلف و حتی شناخت خوبی هم از موسیقی یا آثار شما ندارد. این ارتباط حسی در برنامه هم رفیق چگونه شکل گرفت؟

به دلیل کرونا و رعایت دستورالعمل های بهداشتی اغلب شرکت نمایندگان حاضر در سالن ثابت بودند و این آشنایی در طول برنامه های مختلف شکل گرفته بود البته بعضی از این مردم عزیز شناخت خوبی از موسیقی ما داشتند و حتی درخواست قطعه مورد علاقه خود را داشتند و رابطه احساسی خوبی بین ما و تماشاچیان بود حتی افرادی که سن و سال بیشتری داشتند و این اتفاق جالبی بود. درواقع برای من لذت بخش ترین قسمت هم رفیق ارتباط گروه بمرانی با تماشاچیان حاضر در برنامه بود.

با توجه به اینکه رسانه ملی ما ساز را نشان نمی دهد فراوری چنین برنامه هایی چقدر در مخاطب تأثیر گذار است؟

قطعاً تأثیرگذارخواهد بود. بارها این مثال را گفته ام که موسیقی کارتون پلنگ صورتی که یک اثر ماندگار و جهانی است وآشنای همه مردم به این دلیل که این آهنگ بواسطه شنیده شدن از یک رسانه که شاید ناخواسته هم باشد در فکر مردم جای گرفته بنابراین فراوری چنین برنامه هایی هم می تواند تأثیر گذار باشد.

کمی هم از تجربه اجرا در برنامه خندوانه بگویید؟

در فصل یک خنداونه صحبت هایی با آقای رامبد جوان داشتیم و پیشنهادهایی برای اجرای موسیقی داشتند اما چون درگیر ضبط آلبوم بودیم فرصت چندانی نداشتیم. براین اساس قرار شد با توجه به محدودیت اجرای قطعات در تلویزیون هر از چندگاهی اجرایی در این برنامه داشته باشیم اما چون نمایش ساز در تلویزیون ممنوع بود تصمیم گرفتیم با استفاده از یک سری از اپلیکیشن ها که در موبایل نصب می گردد سازهای خود را به وسیله همین اپلیکیشن ها اجرا کنیم و با یاری موبایل یک اجرای گروهی برگزار گردید که با توجه به محدودیت تلویزیون بسیار مورد توجه نهاده شد اما متأسفانه بعد از اجرای ما اعلام شد سازنواختن با دستگاه موبایل در تلویزیون ممنوع است و این موضوع موجب شد دیگر اجرای گروهی برگزار نگردد و به خاطر رفاقت و دوستی با آقای جوان خود من به اسم خواننده گاهی دراین برنامه اجرا داشتم.

گروه موسیقی بمرانی دراین مدت زمان که کرونا موجب توقف یا تعطیلی برنامه های هنری بود به چه کارهایی مشغول بوده؟

اوایل کرونا آلبوم تازه ما با اسم احتمالاً قهرمانی در کار نیست منتشر شد که به همراه چند ویدئو کلیپ بود و جالب است بدانید با توجه به این اتفاقات این آلبوم به نسبت آلبوم قبلی ما گذشته و رفتن پیوسته بسیار مورد توجه نهاده شد و دربخش پیش فروش این اثر حتی از آلبوم قبلی ما سبقت گرفت و بواسطه ویدئو کلیپ ها بسیار خوب شنیده شد.اما متأسفانه به دلیل کرونا هیچ فعالیتی نداشتیم و در حال حاضر آرام آرام مشغول جمع آوری آلبوم تازهمان هستیم هرچند که نمی دانیم چه سرنوشتی خواهد داشت به این دلیل که دولت تازهی بر سرکار خواهد آمد و شاید مخالف فعالیت این نوع از موسیقی باشد اما با این تفاسیر همچنان کوشش و تمرکز خود را روی کار تازه گذاشته ایم و اثری متفاوت خواهد بود و شاید صدای حال اکنون ما باشد. نکته دیگر اینکه ما در دوران کرونا یکی از کنسرت های خود را به صورت آنلاین منتشر کردیم و بعلاوه در پروژه ای که خانم مرضیه برومند مطرح کردند که موضوع آن صبر و مقاومت دراین شرایط است دراین پروژه شرکت کردیم.در ایام نوروز هم آهنگی منتشر کردیم با نام اگر می تونی که مورد استقبال نهاده شد.

گروه بمرانی در ژانرهای مختلفی چون راک، بلوز، کانتری، بالکان و جیپسی فعالیت می نماید و این سبک از موسیقی در قالب موسیقی تلفیقی تعریف شده، نوع سبک موسیقی شما چه نوع مخاطبانی را در برمی گیرد؟

انتخاب اسم تلفیقی یا فیوژن جدا کردن دیگر موسیقی ها چون راک، بلوز، کانتری و... از موسیقی پاپ است اما من براین نظرم گذر زمان موجب شده مردم به این نوع موسیقی ها بیشتر علاقه پیدا نمایند و روز به روز شاهد این علاقه مندی و گرایش هستیم و شاید دلیل آن تکرارآثار باشد یا شنیدن آثار تازه باشد بویژه نسل جوان جامعه .

چه اتفاقی موجب تغییر ذائقه شنیداری جامعه یا نسل امروز موسیقی شده؟

در واقع فضای مجازی و اینترنت یاری بسیاری به شنیده شدن داشته است. البته این رسانه نقاط منفی هم داشته و به نظر من مدیای اینترنت در رشد سلیقه مردم بسیار تأثیرگذار بوده و خوراک بیشتری در اختیار مخاطب می گذارد.

البته گروه بمرانی هم از همین شنیده شدن ها الگوبرداری نموده و شکل گرفته بویژه آثار غربی!

اساساً با شنیدن یک موسیقی ایده ای خلق می شد. البته زمانی که این گروه تشکیل شد که حدوداً 14 سال گذشته است فعالیت ما در کافه های شهر بود آن هم برهه ای از زمان که اجرای موسیقی در کافه جرم عظیمی بود اما امروز این سختگیری ها بسیار کمتر شده.نکته دیگر اینکه آن موقع اینترنت به این گستردگی در اختیار مردم نبود اما امروز دسترسی ها آسان تر شده و فکرمی کنم همین اتفاق در سلیقه خوب یا بد مردم تأثیر گذار است.

آیا بعد از بیش از یک دهه فعالیت گروه بمرانی در انتخاب و خلق اثر به یک هدف و ثبات رسیده است؟

خیر و هنوز که هنوز است می شنویم و ایده می گیرم.من بر این باورم اگر شنیدن کارهای مختلف را متوقف کنید نمی توانید به یک ایده خوب برسید.باید دائماً جست و جو و تحقیق کرد تا اطلاعات بیشتری کسب گردد و این موضوع تنها به موسیقی خلاصه نمی گردد حتی در عرصه کتاب، فیلم و... هم باید اینگونه بود.

سبک موسیقی شما منتقدی هم داشته؟

بله، خیلی زیاد و این طبیعی است. البته توجه به تشویق و انتقاد مخاطب در فرایند کاریمان تأثیری ندارد و هر کاری را که برایمان لذت بخش است، انجام می دهیم.بارها گفته ام افرادی موجب نابودی یک موزیسین می شوند که او را دوست دارند چرا که براساس این علاقه شخص را مجاب می نمایند هر کاری را که مورد علاقه شان است، انجام بدهند و اشتباهی صورت نمی گیرد و این یعنی به سرانجام خط رسیدن یک موزیسین. من همواره سعی نموده ام کاری که از پس آن بر می آیم انجام بدهم نه آنچه بر من تحمیل گردد.

موسیقی راک، پاپ و دیگر سبک های از این دست چقدر احتیاج جامعه است که فراوری گردد؟ آیا ارتباطی با هنرمندان پاپ دارید؟

به طور کلی هر نوع موسیقی احتیاج جامعه است و هر موسیقی صندلی خود را دارد اما در مورد ارتباط با هنرمندان باید بگویم هیچ رابطه ای نیست و اساساً باید بگویم موزیسین ها با هم خوب نیستند. خود من پیش از کرونا بواسطه آشنایی با دوستانی که در تئاتر فعالیت می نمایند در طول هفته به چهار تئاتر دعوت می شدم اما طی سال حتی یک کنسرت هم دعوت نشده ام.

آنچه در تعریف موسیقی راک آمده یک موسیقی اعتراضی است آیا بواسطه این تعریف آثاری در مورد مسائل اجتماعی، سیاسی و... فراورینموده اید؟ آیا این نوع موسیقی ها تاریخ مصرف دارد.

من موسیقی راک را یک موسیقی دغدغه مند می نامم و دراین رابطه کارهایی چون میری تو خودت، حالت درونی، از پیشم نرو و خارجی قطعاتی بودند که از یک دغدغه نشأت گرفته اند. البته آثار عاشقانه هم به نوعی یک دغدغه است و در ژانر موسیقی راک به نسبت موسیقی پاپ به گونه دیگر تعریف می گردد.نکته دیگر اینکه هر موسیقی می تواند تاریخ مصرف داشته باشد اما موسیقی هیچ گاه فراموش نمی گردد به طور مثال آثار بعضی از عظیمان موسیقی جهان حتی بعد از 20 سال از فراوری آن توانسته مخاطبان خود را جذب کند. شما بگویید دراین 10 سال اخیر چه آلبوم موسیقی سنتی منتشرشده که توانسته بازار را به خود جذب کند و ماندگار گردد!یک اثر هنری باید از روی عشق و علاقه و بدون هیچ انگیزه فراوری گردد تا بتواند صندلی خود را پیدا کند.

درخصوص آلبوم سیزده چهل بگویید و ایده ساخت یک موسیقی از آثار گذشتگان.

این آلبوم دغدغه فکری ما بود. موزیک هایی که در دهه چهل ساخته شده بود و به دلیل آنکه آن دوران هنرمندان پاپ بی شماری فعالیت داشتند این آثار کمتر شنیده و دیده شد در حالی که در زمان خود آثار پیشرویی بودند و ما تصمیم گرفتیم این کارها را با تنظیم تازهی بازخوانی کنیم. من هیچ گاه به موسیقی که احتیاج جامعه است فکر نمی کنم یا اینکه حرف مردم چه بوده و چه هست، البته من در کنار همین مردم زندگی می کنم. قطعاً دغدغه آنها دغدغه من هم است اما ترجیح می دهم کار خودم را انجام بدهم و هدفم را دنبال کنم.

از تجربه خود در عرصه سینما و تئاتر بگویید، اعتمادی که این هنرمندان شناخته شده به یک گروه موسیقی تازه کار داشتند وگروه بمرانی هم توانست سربلند گردد.

شروع این کار از یک اجرای پرفورمنس در تئاتر به وجود آمد که توانستیم با قدرت روی صحنه ظاهر شویم. البته گروه ما از ابتدا علاقه مند به فعالیت های تئاتری بود و آرام آرام توانستیم در این عرصه حضور پیدا کنیم. بعد از آن پیشنهادهایی در عرصه سینما داشتیم. ما در یک برهه از زمان مجوز فعالیت نداشتیم و به صورت زیرزمینی فعالیت می کردیم. براین اساس تنها راهی که می توانستیم برای مردم موزیک بنوازیم در تئاتر بود و درواقع دروازه فعالیت و موفقیت ما از تئاتر شروع شد. البته قبل تر در کافه ها فعالیت می کردیم و آرام آرام توانستیم روبه جلو حرکت کنیم.

به اسم سؤال آخر، ارزیابی شما از شرایط امروز فعالیت موسیقی نسل جوان چیست؟

به نظر من موسیقی هیچ گاه متوقف نمی گردد وبه مرور زمان صندلی خود را پیدا خواهد نمود و تنها کار ما این است که به فعالیت خود ادامه دهیم.

نگاهی به اجرا و حضور گروه های موسیقی در شبکه های نمایش خانگی ما می خواهیم دیده شویم

نسیم قاضی زاده

منتقد

وقتی شما رسانه ای دارید به وسعت مخاطبین هشتاد میلیونی و در آن محرومیتی بی دلیل همانند عدم نمایش ساز وجود دارد و در هیچ کجای دیگری چنین محدودیتی وجود ندارد-بخوانید سالن های کنسرت، معابر شهری، کافه ها و رستوران ها، جشن ها و مراسم رسمی و...- بالاخره این آب راهش را پیدا می نماید و خودش را از این محدودیت درمی آورد. این قصه گروه های موسیقی در ایران است؛ گروه ها و افرادی که عمرشان را پای سازها و حرفه شان گذاشته اند و دلشان نمی خواهد تنها نصیب شان ایستادن پشت گلدان ها، پشت خواننده، پشت دیوارها و پارتیشن ها باشد، آنها حق خودشان می دانند که علاوه بر شنیده شدن، دیده شوند. موسیقیدانان نجیب ایرانی خوشبختانه طی سال های اخیر - واقعاً اخیر- راهشان را در شبکه های نمایش خانگی پیدا نموده اند. با عزت و احترام دعوت می شوند، بهشان دستمزد قابل قبولی داده می گردد و می توانند فرصت ملاقات با مخاطبان میلیونی شان را داشته باشند.

مخاطب شناسی سلیقه موسیقی پلتفرم ها را شاید باید مهم ترین بحث در زمینه ترویج موسیقی های پخش شده از آنها دانست. مسئولان پلتفرم های نمایش خانگی هم به خوبی مخاطب شناسی نموده اند و دیده اند که حضور گروه های موسیقی و اجراهای زنده آنها می تواند چندین برابر به جذب مخاطب آنها یاری کند. در این راه از مشاوران خوب بهره گرفته اند و سلیقه عموم افرادی را که به شبکه های نمایش خانگی سر می زنند در نظر گرفته اند. جالب اینجاست که سلیقه این مخاطبان سلیقه مخاطبان صداوسیما نیست. مخاطبانی که ترجیح می دهند انتخابگر این شبکه ها باشند، به نظر می رسد علاقه مندی بیشتری به گروه های موسیقی تلفیقی و معاصر دارند تا اینکه جریان غالب پاپ یا سنتی را دنبال نمایند. یکی از این دلایل را شاید در خواننده محوری گروه های پاپ و سنتی باید دانست که پیوسته تریبون صداوسیما را می توانند با وجود عدم نمایش ساز از این رسانه عظیم داشته باشند و شاید دیگر مجذوب نمایندهیت و منحصر به فردی شان را برای مخاطب نداشته باشند.

ضمن اینکه یادمان نرود مخاطب پلتفرم های نمایش خانگی برای تماشای برنامه های مورد علاقه اش هزینه پرداخت می نماید، زمان می گذارد و انتخاب می نماید. در میان انتخاب نمایندگان بیشتر مخاطبانی وجود دارند که پیش از این، با جریان روز موسیقی و کنسرت ها آشنا بوده و آن را دنبال می نموده اند. به اسم مثال گروه موسیقی بمرانی با وجود اینکه در برنامه ای چون خندوانه یا رادیو هفت که هر دو از پرطرفدارترین برنامه های رسانه ملی هستند، اجرا داشتند اما هرگز نتوانسته بودند با سازهایشان که بخش عمده ای از هویت این گروه است، یا با آزادی های حرکتی که در اجرایشان وجود دارد در این رسانه ظاهر شوند. مخاطب صداوسیما هم بعید است که چندان علاقه ای به شنیدن مداوم آواهای احتمالاً عجیب و غریب آنها داشته باشد. برعکس، پلتفرمی همانند نماوا در برنامه هم رفیق، بمرانی را به اسم گروه ثابت برنامه اش انتخاب می نماید و اعتباری که شایسته گروهی خلاق با سبک کمتر شنیده شده آنهاست را به آنها بازمی گرداند. همین طور بود درباره برنامه ام شو که گروهی همانند عجم بند را برای اجرای تیتراژ برگزیده بود و از گروه های برتر موسیقی تلفیقی همانند ولشدگان، پالت و امثالهم دعوت کرد. این روزها هم برنامه پیشگو در حال نمایش است و همین فرایند را ادامه داده، گروه هایی چون سیریا، حیدو هدایتی، امیراشکان غلامی، چارتار، داماهی، دال، دارکوب یا بالزن از میهمانان این برنامه بوده و هستند که جریان تلفیقی موسیقی ایران در دست آنهاست.