جهت عجیب منصوریان برای ستاره شدن
به گزارش مجله کامسا، خوش مشرب، استقلالی متعصب، با مصاحبه و اکت هایی منحصر به فرد؛ داش علی منصوریان 50 ساله شد.
به گزارش ورزش سه، از همان اوایل دهه 70 که دوران درخشش خود را با پارس خودرو شروع کرد، مورد پسند استقلال نهاده شد و داستان یکی از محبوب ترین بازیکنان تاریخ این تیم همانجا شروع شد. امیر قلعه نویی، هافبک باتجربه استقلال برای توافق با پارس خودرو پیش قدم شد و با مساعدت مهدی محمد نبی، علیرضا منصوریان لباس آبی به تن کرد.
طبق ادعای خودش سال های سال در جایگاه هشت به تشویق استقلال می پرداخت و حالا نوبت درخشش برای تیم رویای دوران بچگی فرا رسیده بود. اولین دربی او مقابل پرسپولیس به رجحانن شکل پیش رفت و تیم منصور پورحیدری در تابستان سوزان سال 74 در همان 35 دقیقه اول سه بار دروازه حریف را باز کرد.
خیلی زود و بعد از تجربه اولین شکست در دربی در مهر 75، روانه سنگاپور و تیم های بالستیر و گیلانگ شده و دوباره در سال 76 لباس استقلال را به تن کرد. علیرضا منصوریان یک سال بعد و این بار در دوران حضور ناصر حجازی روی نیمکت استقلال دوباره راهی این تیم شده و اولین قهرمانی لیگ را تجربه کرد. اما بعد از جام جهانی 98 این بار موعد مهاجرت به اروپا و فوتبال یونان و آلمان فرا رسید. علی منصور در سال 81 و برای سومین بار با استقلال به توافق رسیده و این بار شش سال برای این تیم بازی کرد.
سبک متفاوت اخلاقی این بازیکن، نمایشی توام با تعصب و جنگجویی در میدان و البته مصاحبه های خاص، علیرضا منصوریان را تبدیل به یکی از بازیکنان محبوب استقلال درخشان امیر قلعه نویی کرد. حتی بازیکنی که اغلب نیمکت نشین بود بیشتر از همه مورد تشویق قرار می گرفت و لقب داش علی منصوریان، آوای مورد علاقه طرفداران استقلال روی سکو های آزادی بود.
وقتی دید دیگر نمی کِشد، در خرداد 87 و در روزی که مصادف با قهرمانی استقلال با رجحان مقابل پگاه در جام حذفی شد، برای همواره با فوتبال وداع نموده و لباس آبی را از تن خود درآورد. از همان ابتدا وعده داد وارد عرصه مربیگری می گردد و بعد از حضور در تیم امید و تیم ملی و درخشش روی نیمکت نفت، به آرزوی همیشگی خود رسید.
اینقدر محبوب بود که برای بازگشت او روزشمار زده بودند و روز معارفه علیرضا منصوریان، مرغوبکار غرق حضور طرفداران متعصب استقلال شد. در روزی که طرفداران آبی اینقدر تیم خود را در دربی ضعیف تر از رقیب می دیدند که حتی طبقه پایین را هم پر نکردند، یکی از رجحانن پیروزی های استقلال در تاریخ دربی را رقم زده و نسخه پرسپولیس مقتدر برانکو را یک نیمه ای پیچید.
ادامه این داستان خیلی شیرین نیست و استقلال تحت راهنمایی علیرضا منصوریان بعد از آن شکست سنگین مقابل العین در آسیا دیگر تیم نشد. چند ماه بعد هم داستان سکانس تاریخی با رضا مهاجری پیش آمد و داش علی از تیم محبوب خود با شکستن رکورد صحبت در نشست خبری جدا شد.
اما یک نکته مهم؛ گرچه شاید بعضی طرفداران نسل جوان استقلال در روز های سرانجامی حضور علیرضا منصوریان روی نیمکت این تیم شعار های تندی علیه او داده و با بی مهری سرمربی خود را بدرقه کردند، اما این او یک کلام (حتی یک کلام) هم بعد از جدایی از این باشگاه حرفی علیه تیم و طرفداران نزد. حرمت سفره ای که به قول خودش همه چیز به علیرضا منصوریان داده را نگه داشت و کلامی به کسی انتقاد نکرد.
توانایی فنی، ادبیات خاص، رفیق بازی و البته مصاحبه های طولانی، نام علیرضا منصوریان را تبدیل به یکی از ستاره های محبوب تاریخ استقلال نموده است. حالا 50 ساله شده؛ مردی که خاطرات شیرینی برای آبی پوشان بعد از انقلاب رقم زد. بازیکنی که بعد از ستاره های بزرگ قبل از انقلاب، احتمالا یکی از نماد های استقلالی بودن در چند دهه اخیر لقب گرفته است.