10 طلای قطعی المپیک با 400 میلیارد، ورزش برنامه 12 ساله می خواهد - مجله کامسا

نبود چنین الگویی طی سال های گذشته همواره انتقاداتی را به همراه داشت با این توجیه که در تعیین رقم پرداختی به فدراسیون ها، عدالت و رعایت آن خیلی مورد توجه قرار نمی گیرد و به همین دلیل افزایش بودجه تمام رشته ها - با هر سطح فعالیتی - به یک میزان انجام می گردد.

با تصویب الگوی پیشنهادی که پیگیری آن به سید عبدی افتخاری رئیس فدراسیون اسکی و عضو هیأت اجرایی مسئولیت واگذار شده اما سهم سالیانه فدراسیون ها از بودجه این کمیته به یک نسبت نخواهد بود. موضوعی که محمد علیپور دیگر عضو هیأت اجرایی کمیته ملی المپیک هم از آن استقبال می نماید. البته وی تاکید دارد که در مجموع دستگاه ورزش شامل وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک باید روال همیشگی در توزیع بودجه را کنار گذاشته و با سرمایه گذاری انفرادی و رشته ای، به سمت مهیا شدن شرایط برای مدال آوری قطعیِ طلا در بازی های المپیک برود.

وی با تاکید بر اینکه اجرای چنین طرحی برای المپیک توکیو کمی دیر است، گفت که چالش و دغدغه همیشگی ورزش بابت چگونگی نتیجه گیری در بازی های المپیک به خاطر نداشتن برنامه بلندمدت است و اینکه برای هیچ یک از ادوار این بازی ها، سرمایه گذاری هدفمند انجام نمی گردد.

عبور از مدیریت سنتی و گلخانه ای در ورزش

محمد علیپور در تبادل نظر با خبرنگاران با اشاره به اینکه تا به امروز ورزش ایران به صورت سنتی و گلخانه ای پیش رفته و با همین شیوه هم در میادین عظیم بین المللی شرکت نموده است، گفت: در رابطه با بودجه که بحث همیشگی و مورد نقد توسط مدیران رشته های مختلف است، باید تعیین گردد که جهت ورزش ایران چگونه پیش خواهد رفت. قرار است مانند گذشته پیش رود یا اینکه از میان بیش از 50 فدراسیون و 150 رشته فعال، سرمایه گذاری بر روی رشته های دارای ظرفیت در برنامه باشد. طبیعی است که شیوه گذشته دیگر جوابگو نیست.

لزوم سرمایه گذاری دراز مدت

وی ادامه داد: 70 درصد از 10 کشوری که صندلی های برتر را در بازی های المپیک کسب می نمایند، سال هاست که بر روی رشته های دارای ظرفیت و پُر مدال خود کار نموده اند و نتیجه این شیوه کار را در عظیم ترین میدان ورزشی دیده اند. این موضوعی است که در ورزش ایران هم باید مورد توجه باشد البته که اگر مدیران به دنبال نتیجه گیری قطعی هستند. البته این نوع نگاه و نتیجه گیری از آن احتیاجمند زمان طولانی است. به همین دلیل است که اهمیت داشتن برنامه بلند مدت هم نباید نادیده گرفته گردد.

ورزش ایران فاقد افق و چشم انداز است

رئیس فدراسیون انجمن های ورزشی با اشاره به حضور چند دهه ای خود در ورزش ایران گفت: مدیران زیادی در زمان تصدی مسئولیت و پست خود برای برنامه بلندمدت طرح داشتند. حتی در یک مقطع زمانی طرح جامع ورزش هم برای یک دوره 20 ساله ارائه شد اما امروز از هیچ یک از آنها خبری نیست به همین دلیل ورزش کشور هیچ افق و چشم اندازی ندارد. البته که طرح جامع ورزش نقایصی داشت که اگر اجرا شده بود به مرور نقایص آن رفع می شد ضمن اینکه امروز می توانستیم مدعی شویم که نیمی از یک راه را طی نموده و برای مابقی آن هم هدفمند هستیم.

احتیاج ورزش به برنامه 12 ساله

عضو هیأت اجرایی کمیته ملی المپیک با تاکید بر اینکه در ورزش ایران تمام برنامه ریزی ها نهایتاً چهار ساله و برای هر دوره المپیک است، ادامه داد: به همین دلیل است که همواره نسبت به کسب مدال و به خصوص طلا در این بازی ها ابهاماتی داریم. برای ورزش باید یک طرح 12 ساله داشت تا بر اساس آن برای سه دوره بازی های المپیک برنامه ریزی داشت. اینگونه می توانیم امروز بر روی رشته هایی مانند دوومیدانی، تیراندازی و شنا که جزو رشته های پُرمدال در المپیک هستند، سرمایه گذاری کنیم و برای دو - سه دوره آینده بازی های المپیک نتیجه سرمایه گذاری خود را ببینیم.

به سمت افزایش رشته های مدال آورِ المپیک برویم

علیپور توضیح داد: این شیوه یاری می نماید رشته های جدیدی برای مدال آوری داشته باشیم. طی 12 سال گذشته به جز دوومیدانی در رشته جدید دیگری مدال المپیک نداشتیم. اینگونه برنامه ریزی اما یاری می نماید که تعداد رشته های مدال آورمان بیشتر شده و به دنبال آن بر تعداد مدال ها هم اضافه خواهد شد. کاراته نمونه عینی در این زمینه است. سال ها از فعالیت و سرمایه گذاری بر روی کاراته در ورزش کشور می گذرد و حالا این رشته جزو رشته های مسلم برای مدال آوری در بازی های توکیو است. کبدی نمونه دیگر است، سال 79 من برای این رشته انجمن تشکیل دادم، فدراسیون کبدی هم سال 83 تشکیل شد. همان زمان خیلی ها به توجهی که من به کبدی داشتم، گرفتند اما همین رشته در بازی های آسیایی دو مدال طلا گرفت.

تأثیر برنامه بلند مدت بر روی ساخت و سازهای ورزشی

وی به یک نکته دیگر هم اشاره نمود و گفت: وقتی ورزش دارای برنامه بلند مدت باشد و تعیین گردد که سرمایه گذاری روی چه رشته هایی در اولویت است، جهت ساخت و سازهای ورزشی هم هدفمند می گردد چراکه قاعدتاً تصمیم گیری ها در این زمینه در راستای پاسخ به کم و کاستی ها انجام خواهد شد.

سرمایه گذاری ها با رقم های عظیم باشد

رئیس فدراسیون انجمن های ورزشی در بخشی دیگر از این تبادل نظر تاکید نمود: بودجه دولت محدود است و بالاخره تصمیم گیرندگان ورزش یک روز به این نتیجه می رسند که همه فدراسیون ها نمی توانند از آن سهم داشته باشد. مثلاً بیشتر فدراسیون ها سهم کمی داشته باشند وخودشان برای تأمین اعتبارات و درآمدزایی کوشش نمایند و اینگونه بخش اعظم بودجه صرفِ 20 فدراسیون گردد، رقم پرداختی به این فدراسیون ها باید عظیم و قابل توجه باشد نه در حد 30 - 20 درصد افزایش؛ مثلاً وقتی بودجه 2 میلیاردی یک فدراسیون به 20 میلیارد افزایش می یابد می توانیم انتظار تغییرات مثبت را داشته باشیم نه وقتی که مثلاً بودجه به 2.5 میلیارد افزایش پیدا می نماید.

تاکید بر سرمایه گذاری انفرادی

این مدیر ورزشی بر سرمایه گذاری انفرادی در ورزش به عنوان یکی از برنامه های کوتاه مدت که نتیجه گیری در آن طی چهار سال قابل دسترسی است نیز تاکید نمود و گفت: تقریباً 4 - 3 سال پیش از هر دوره بازی های المپیک 70 درصد ورزشکارانی که می توانند کسب سهمیه نمایند و مدال بگیرند، تعیین هستند. می توان این افراد را برای یک بازه زمانی کوتاه مدت یعنی 4 - 3 ساله تحت حمایت و پوشش ویژه اقتصادی قرار داد. این کار سخت نیست؛ مثلاً تعداد این ورزشکاران 80 نفر است، اگر برای هر یک 5 میلیارد هزینه گردد در مجموع به 400 میلیارد اعتبار احتیاج است. این رقم عظیمی نیست نسبت به هفت هشت میلیاردی که سالیانه در ورزش هزینه می گردد.

در المپیک پاریس 5 تا 10 مدال طلا خواهیم داشت اگر....

محمد علیپور در خاتمه این تبادل نظر تاکید نمود: تأثیر رنگ مدال و طلا بودن آن در المپیک بر کسی پوشیده نیست. امروز در خصوص المپیک توکیو می توانیم از 3 و نهایتاً 5 مدال طلا صحبت کنیم در حالیکه اگر چنین سرمایه گذاری های انفرادی و رشته ای را داشته باشیم قطعاً در المپیک پاریس 5 تا 10 طلای قطعی خواهیم داشت.